Solveigs belofte - Corina Bomann

Solveigs belofte 

Titel: Solveigs Belofte 

Schrijver: Corina Bomann

Gelezen van: 22 februari 2021

Gelezen tot: 28 februari 2021

Serie: Vrouwen van de Leeuwenhof #3

Genre: Historische roman

Sterren: ⭐⭐⭐⭐

‘Bij ons verliest niks zijn glas, soms moet je het alleen even afstoffen.’

Dit was het dan, het derde en laatste boek op de Leeuwenhof. Direct toen ik begon te lezen was ik blij om weer terug te zijn in de wereld van de Leeuwenhof, dit komt grotendeels door de schrijfstijl van Bomann. Deze slokt je meteen op en je wordt meteen meegesleurd in het verhaal. Daarbij wordt er in het boek meermaals klein, maar ook iets groter, terug verwezen naar de vorige boeken. Heerlijk vond ik dat om te lezen. ‘Dat kan ik veel te goed naar jouw moeders zin.’

In de gehele trilogie volgen wij drie vrouwen door de twintigste eeuw heen. Ik vind het interessant om te zien hoe Bomann de ontwikkelen in deze romans heeft vormgegeven. Ze heeft oog voor detail. De ontwikkelingen zijn vooral gericht om Noorwegen, maar je komt ook veel te weten over het leven van toen in de rest van Europa door verscheidene verwijzingen. Het is een mooie toepassing dat de trilogie over verschillende belangrijke gebeurtenissen wordt getild. Ode voor Bomann

In het laatste deel van de vrouwen van de Leeuwenhof zijn wij aangekomen in eind jaren zestig en volgen wij Solveig. Doordat de Leeuwenhof niet meer in gratie staat bij het Koningshuis, zijn er geld problemen. Nu is de vraag kan Solveig deze problemen oplossen en het landgoed redden?

Het boek is zeer komisch, maar ook meeslepend geschreven. Ik leefde mij helemaal in en heb meerdere malen gehuild om wat er gebeurde in het boek. Naast het huilen, heb ik gelukkig ook meerdere malen hardop moeten lachen. Telkens kwam er weer een glimlach op mijn gezicht. Ik heb genoten van deze meeslepende schrijfstijl. Ik ben mij ook weer bewust geworden van de nodige historische kennis die ik heb, maar zeer zeker niet paraat heb.

In het boek draait het vooral over Solveig en de problemen en geluk dat zij heeft, echter worden de bijpersonages niet vergeten. Zij hebben ook (bijna) allemaal hun eigen problemen en deze worden meerdere malen aangekaart. Dit vond ik zeer verfrissend om te lezen, voor mijn gevoel gebeurt dit namelijk niet veel.

Ik werd helemaal opgenomen in de verhaallijn en kon toen ik eenmaal in het boek zat, het boek ook niet meer weg leggen. Deze verhaallijn vond ik echter wel het minst interessant, daarbij heb ik bij een aantal gebeurtenissen mijn vraagtekens. In het boek hadden zij het bijvoorbeeld over het dragen van rouwkleding, volgens internet was het in Europa na de Tweede Wereldoorlog niet meer gebruikelijk om dit te doen. Misschien bij de adel dus nog wel? Ook heb ik mij afgevraagd of Stella een affaire heeft gehad met de vader van Jonas, helemaal omdat zij zo geheimzinnig deed of dat medaillon.

Voor mijn gevoel heeft Bomann een sterke voorkeur van een van de drie vrouwen, namelijk Agneta. Het leek namelijk alsof de band tussen Solveig en Agneta sterker was dan die van Solveig en Mathilda, al werd er in het boek ook duidelijk gesuggereerd dat Solveig en Mathilda een goede relatie hadden. Ik vond het echter niet erg, want ik kan genieten van Agneta en haar eerlijkheid en haar wil en wens voor verandering!

Kortom een geweldig slotdeel waar ik weer van heb genoten. Ik vind het jammer dat ik niet opnieuw voor het eerst op de Leeuwenhof kan komen. Het tweede en het derde boek voelde namelijk echt als thuiskomen.. Geweldig hoe Bomann de belangrijkste punten uit de geschiedenis van de twintigste eeuw in drie boeken heeft kunnen passen.